Ik wil jullie iets vertellen over mezelf. Bijna drie jaar geleden kreeg ik N.A.H. Na de eerste schok bij de familie en mezelf ging het na zeven weken ziekenhuis en drie maanden revalidatie weer wat beter. Ik mocht lekker naar huis!
Na tien maanden thuis bleek dat de Platina-clip die in mijn hoofd was gezet, voor de helft was verdwenen. Dus een nieuwe operatie volgde. En toen begon ook het inleveren...
Ik ben een vrouw van ... jaar en zat tot voor een paar jaar geleden goed in mijn vel. Maar na een geslaagde hersenoperatie kreeg ik alsnog een bloeding in mijn brein en hoor ik helaas tot de groep mensen die een N.A.H. hebben.
En ja..., hoe ga je dan verder als je dit overkomt? Voor mij is N.A.H. (niet aangeboren hersenletsel) allerlei verschijnselen die van ons brein gestuurd worden en niet meer 100% de weg weten. En dan... krijg je leven maar weer op de rail en dat is moeilijk! Want mijn hoofd zit vol en ik kan het drukke leven niet meer volgen. Het gaat gewoon te snel. Ik kan er niet echt meer van genieten, van alle leuken dingen. Boosheid en stil verdriet, zo heb ik het ervaren!
Lieve mensen als je dit overkomt zoek dan goede hulp. Blijf niet tobben! Na een jaar strijd van verwerken en accepteren begin ik mijn rust terug te vinden. Alleen was dit niet gelukt! Ik ben blij met de goede hulp en begeleiding die ik ondervind In het rustige zorgatelier Las.