Over ons

Mijn hele leven ben ik gefascineerd door alles wat met kunst en cultuur te maken heeft. Een opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen was hierop een logisch gevolg. Tijdens mijn studie in Antwerpen heb ik ook een half jaar onderwijs gevolg aan de Mimar Sinan Fine Arts University in Istanbul.

Na mijn studie in Antwerpen ben ik gaan reizen om op verschillende plekken in de wereld (waaronder: Nieuw Zeeland, Nepal, Berlijn en Israël) mijn werk voort te zetten als kunstenaar.

Vervolgens zette ik mijn werkzaamheden voort als kunstenaar in Tilburg en ben ik in 2013 gestart met de opleiding voor Docent Beeldende Kunst en Vormgeving aan de Fontys Hogeschool in Tilburg, deze opleiding heb ik in 2017 afgerond.

Graag deel ik mijn passie voor de kunst met jong en oud. Hierdoor kan er een interessante wisselwerking ontstaan waarbij deelnemers en ik elkaar versterken. Ik vind het belangrijk om als docent actief in het werkveld te staan zodat je de deelnemers kunt begeleiden vanuit je eigen praktijk. Deze kennis neem ik mee naar het Zorgatelier, om de deelnemers kennis te laten maken met verschillende uitdrukkingsmogelijkheden en inhoudsvormen van kunst. Kunst, kan een middel zijn om jezelf beter te leren kennen en onzichtbare werelden zoals gevoel en gedachten zichtbaar te maken. Een waardevolle combinatie waar ik nog elke dag van geniet.

Nog voordat ik bij het zorgatelier kwam werken, bracht ik hier al wekelijks een bezoekje. 

Tijdens deze bezoeken ervaarde ik meteen de fijne sfeer en werd ik warm ontvangen.  Het was me al snel duidelijk dat de deelnemers deze plek als een “tweede thuis” zien. 

Hier kunnen zij zichzelf zijn en vinden erkenning en herkenning bij elkaar. Na een tijd kwam er een mogelijkheid voor mij om hier als begeleider te mogen werken en deze kans greep ik meteen met beide handen aan! De groep begeleiden, individuele gesprekken voeren en administratieve taken op me nemen geven mij een zinvol gevoel. Mijn passie is, om vanuit verbinding en respect met de ander, een bijdrage te leveren aan het welzijn van onze deelnemers. Aandacht hebben voor het veranderde leven en wat voor invloed NAH heeft op mensen vind ik erg belangrijk. Men krijgt te maken met een stukje verlies en rouw. Hier neem ik alle tijd en ruimte voor en ik ga vooral 'samen' met de deelnemer op zoek naar een manier om om te gaan met het "nieuwe leven". 

Nadat ik de studie sociaal pedagogisch hulpverlening heb afgerond en onder andere werkervaring heb opgedaan als ambulante begeleider bij mensen met NAH, past het werk in het atelier precies in mijn plaatje. Ook al heb ik zelf geen creatieve achtergrond, mijn creativiteit wordt nu wel geprikkeld in het atelier. Erg mooi om te zien wat een creatief proces met onze deelnemers en mijzelf doet; het ontdekken van nieuwe talenten, wat zorgt voor een groei van zelfvertrouwen. Voor de deelnemers zorgt het daarnaast voor afleiding van hun NAH maar biedt het hen ook een fijne manier voor expressie van gevoelens en emoties die wellicht niet met woorden te beschrijven zijn. 

Ik ben er dankbaar voor dat ik deel mag uitmaken van deze mooie groep mensen, collega’s en zorgatelier

...

Ik zou mezelf willen omschrijven als een creatieve duizendpoot.
Ik ben erg graag met mijn handen bezig en geniet er enorm van als andere mensen meegenomen worden door mijn enthousiasme en zelf hun creativiteit daardoor meer gaan vormgeven. Maar ik vind het belangrijkste dat men er blij van wordt!
 
Mijn opleidingen zijn in de zorg. Na de MAVO ben ik de MDGO AW gaan doen. Agogisch werk, hier ben ik vooral creatief uitgedaagd. Vervolgens de opleiding tot Z-verpleegkundige, voor mensen met een verstandelijke beperking. 
Na 10 jaar mensen begeleiden in de 24 uurs zorg was het tijd meer met mijn creativiteit te gaan doen. Ik kwam terecht op een dagbestedingslokatie voor mensen met NAH. Hier vond ik een mooie combinatie van zorg en creatief bezig zijn.
 
Mensen motiveren, stimuleren, uitdagen en zelfvertrouwen geven in hetgeen ze creëren.
SFEER is daarbij een enorm belangrijke drijfveer voor mij!
 
Ik ben getrouwd met Edwin en we hebben samen twee heerlijke dochters en twee schatten van kleinkinderen.
 
In september 2024 vond ik een nieuwe warme werkplek bij Las.
 
Groetjes Pep

Bij Las Zorgatelier hou ik mij vooral bezig met alles wat met muziek te maken heeft. Muziek verbindt, maar ook zonder de muziek vind ik het belangrijk te streven naar verbinding. Ik vind 
het heel belangrijk een oprecht luisterend oor te hebben voor iedereen. En ik ben van nature 
nieuwsgierig naar het verhaal achter de client.  

Mijn hele leven ben ik gefascineerd door alles wat met muziek te maken heeft en de combinatie met 
de liefde voor de zorg leidde me tot de Ronnie Gardiner Methode (RGM), die ik toepas in het 
zorgatelier. De methode kun je het best omschrijven als breintraining op muziek. Ik geniet er elke 
week weer erg van om oefeningen te bedenken en te presenteren. Mijn ervaring in, kennis van en 
passie voor muziek in zijn algemeenheid deel ik graag.
  
Ik heb het voorrecht om met enkele cliënten individuele begeleidingsgesprekken te voeren en 
ondersteun ik het administratieve gedeelte van het atelier door me met de maandelijkse facturaties 
bezig te houden.  

Mijn carrière in de zorg begon op mijn 21e jaar. Eerst als verpleegkundig groepsleider binnen 
instellingen en later als activiteitenbegeleider voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. In de 
tussentijd studeerde ik pedagogiek aan de Katholieke Leergangen.  
In mijn vrije tijd bezoek ik graag het theater, wandel en fiets ik, maak muziek, lees graag, volg 
cursussen en muzieklessen en sta ik graag in de keuken. Ik heb twee kinderen en sinds mei 2025 ben ik de hele trotse opa van een kleinzoon, die ik een dag in de week mag verwennen...

Delen is mijn grote passie. Het bewust worden van datgene wat er onder de oppervlakte speelt, dit bespreekbaar maken en met elkaar delen is iets waar ik blij van word. Na het oplopen van NAH en daarmee ‘het verlies van een stuk gezondheid’ volgt er, wanneer je weer thuis bent, bij nagenoeg iedereen een rouwperiode. Levend verlies omdat je mogelijk je baan verliest, vrienden en hobby’s kwijt raakt en je een weg moet zien te vinden om weer structuur te vinden en zingeving aan je leven te geven.

Wanneer ik in het zorgatelier ben, maak ik graag een praatje over het laagje onder het oppervlak. Het delen van verdriet over het verlies, boosheid over dat dit jou is overkomen, angst voor de toekomst, schuld, schaamte of het samen lachen heeft er voor gezorgd dat menigeen zich thuis voelt in het zorgatelier, zowel wanneer er over gesproken wordt als wanneer er geen woorden zijn.

Ik hoop nog lang op deze manier een zinvolle bijdrage te kunnen leveren aan iedereen die opnieuw zijn balans moet vinden na het oplopen van NAH.